Διάκριση του αίματος σε Ομάδες
Το 1900, ο Αυστραλός γιατρός Κάρλ Λαντσάινερ, απέδειξε ότι το ανθρώπινο αίμα έχει ορισμένες ιδιότητες και διακρίνεται σε 4 ομάδες: την Α, την Β, την Α Β και την Ο.
Η διάκριση σε ομάδες οφείλεται σε μια ιδιότητα που έχουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Δηλαδή, στα δυο αντιγόνα (το αντιγόνο Α και το αντιγόνο Β), τα οποία περιέχονται ή
όχι στα ερυθρά αιμοσφαίρια. Όσα περιέχουν το αντιγόνο Α αποτελούν την ομάδα Α,
ενώ όσα που περιέχουν το αντιγόνο Β αποτελούν την ομάδα Β. Επίσης, εκείνα που περιέχουν και τα δυο αντιγόνα αποτελούν την ομάδα Α Β. Τέλος, τα ερυθρά αιμοσφαί-
ρια που δεν περιέχουν κανένα αντιγόνο αποτελούν την ομάδα Ο.
Η σωτήρια ινσουλίνη
Το 1922, μετά από επίμονες έρευνες και πειράματα ο Καναδός ερευνητής Φρέντερικ Μπάντινγκ, κατόρθωσε να απομονώσει την ορμόνη ινσουλίνη. Πριν από την σημαντική αυτή ανακάλυψη, οι άνθρωποι που εμφάνιζαν συμπτώματα διαβήτη έπεφταν σε κώμα
και ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο μέσα σε μερικούς μήνες. Η ένεση ινσουλίνης, εξασ-φάλισε μια φυσιολογική ζωή στους πάσχοντες, αφού τους επέτρεψε να ασχολούνται με οποιαδήποτε δραστηριότητα, όπως οι μη διαβητικοί.
Η ανακάλυψη της Πενικιλίνης
Το 1928, η πρώτη αντιβιοτική ουσία, που άλλαξε καθοριστικά την ιατρική του περασμέ-
νου αιώνα, ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από τον Σκοτσέζο ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμιγκ, στους μύκητες που αναπτύσσονται στο ψωμί και το τυρί. Η πενικιλίνη, βρέθηκε ότι μπο-ρούσε να σκοτώσει τα μικρόβια, επειδή διέλυε τη μεμβράνη που τα προστάτευε.
Οι δραστικές της ιδιότητες, δημιούργησαν στη συνέχεια φάρμακα, που καταπολέμησαν αρκετές από τις πιο εφιαλτικές ασθένειες της ανθρωπότητας για χιλιάδες χρόνια.
Την πνευμονία, τη φυματίωση τη σύφιλη. Ωστόσο σήμερα, τα γεγονότα, έρχονται να επαληθεύσουν αυτό που είχε προβλέψει ο Φλέμιγκ από 1946 και αφορούσε στην αλόγισ-
τη χρήση των αντιβιοτικών. Η οποία, οδήγησε στο εξής πρόβλημα: Μερικά από τα «σωτήρια» αντιβιοτικά, μεταξύ αυτών και η πενικιλίνη (που στις δεκαετίες του 30 με
40 βοήθησαν να σωθούν εκατομμύρια ζωές), έχουν σχεδόν αχρηστευτεί από την ανθε-κτικότητα των μικροβίων. Οι ασθένειες λοιπόν που θεωρούνταν ιάσιμες μέχρι πριν
15-20 χρόνια, τώρα επανεμφανίζονται στο προσκήνιο.
*Της Ρίτας Βελώνη από το fractalart.gr
Το 1900, ο Αυστραλός γιατρός Κάρλ Λαντσάινερ, απέδειξε ότι το ανθρώπινο αίμα έχει ορισμένες ιδιότητες και διακρίνεται σε 4 ομάδες: την Α, την Β, την Α Β και την Ο.
Η διάκριση σε ομάδες οφείλεται σε μια ιδιότητα που έχουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Δηλαδή, στα δυο αντιγόνα (το αντιγόνο Α και το αντιγόνο Β), τα οποία περιέχονται ή
όχι στα ερυθρά αιμοσφαίρια. Όσα περιέχουν το αντιγόνο Α αποτελούν την ομάδα Α,
ενώ όσα που περιέχουν το αντιγόνο Β αποτελούν την ομάδα Β. Επίσης, εκείνα που περιέχουν και τα δυο αντιγόνα αποτελούν την ομάδα Α Β. Τέλος, τα ερυθρά αιμοσφαί-
ρια που δεν περιέχουν κανένα αντιγόνο αποτελούν την ομάδα Ο.
Η σωτήρια ινσουλίνη
Το 1922, μετά από επίμονες έρευνες και πειράματα ο Καναδός ερευνητής Φρέντερικ Μπάντινγκ, κατόρθωσε να απομονώσει την ορμόνη ινσουλίνη. Πριν από την σημαντική αυτή ανακάλυψη, οι άνθρωποι που εμφάνιζαν συμπτώματα διαβήτη έπεφταν σε κώμα
και ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο μέσα σε μερικούς μήνες. Η ένεση ινσουλίνης, εξασ-φάλισε μια φυσιολογική ζωή στους πάσχοντες, αφού τους επέτρεψε να ασχολούνται με οποιαδήποτε δραστηριότητα, όπως οι μη διαβητικοί.
Η ανακάλυψη της Πενικιλίνης
Το 1928, η πρώτη αντιβιοτική ουσία, που άλλαξε καθοριστικά την ιατρική του περασμέ-
νου αιώνα, ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από τον Σκοτσέζο ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμιγκ, στους μύκητες που αναπτύσσονται στο ψωμί και το τυρί. Η πενικιλίνη, βρέθηκε ότι μπο-ρούσε να σκοτώσει τα μικρόβια, επειδή διέλυε τη μεμβράνη που τα προστάτευε.
Οι δραστικές της ιδιότητες, δημιούργησαν στη συνέχεια φάρμακα, που καταπολέμησαν αρκετές από τις πιο εφιαλτικές ασθένειες της ανθρωπότητας για χιλιάδες χρόνια.
Την πνευμονία, τη φυματίωση τη σύφιλη. Ωστόσο σήμερα, τα γεγονότα, έρχονται να επαληθεύσουν αυτό που είχε προβλέψει ο Φλέμιγκ από 1946 και αφορούσε στην αλόγισ-
τη χρήση των αντιβιοτικών. Η οποία, οδήγησε στο εξής πρόβλημα: Μερικά από τα «σωτήρια» αντιβιοτικά, μεταξύ αυτών και η πενικιλίνη (που στις δεκαετίες του 30 με
40 βοήθησαν να σωθούν εκατομμύρια ζωές), έχουν σχεδόν αχρηστευτεί από την ανθε-κτικότητα των μικροβίων. Οι ασθένειες λοιπόν που θεωρούνταν ιάσιμες μέχρι πριν
15-20 χρόνια, τώρα επανεμφανίζονται στο προσκήνιο.
*Της Ρίτας Βελώνη από το fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου